Hoe eenvoudige bijbelse richtlijnen pandemieën zoals de corona uitbraak kunnen voorkomen
De bijbelse richtlijnen voor de volksgezondheid, de inrichting van een rechtvaardige samenleving en de holistische samenhang hierbij zijn actueler dan ooit. Eerder al publiceerde gastdocente drs. Esther Noordermeer van opleidingsinstituut Gezond & Weldoen haar boek De Hemelse Voedselbank over hoe God voeding ziet voor mens en dier en wat goed en gezond is voor ons en wat niet. In het Reformatorisch Dagblad van 25 maart jl. publiceerde Esther een spraakmakend opiniestuk onder de titel: Neem bijbelse scheiding tussen vee en wild serieus. Ze stelt de vraag of we met allen de verspreiding van het corona-virus hadden kunnen voorkomen. Het antwoord is: 'Ja, als we met z'n allen de richtlijnen in de Bijbel ten aanzien van de volksgezondheid gekend en in acht genomen zouden hebben.' Esther Noordermeer is niet de enige onderzoeker die tot deze opzienbarende conclusie komt. Ook drs. Ben Hobrink, auteur van Moderne wetenschap en de Bijbel schrijft over voorzorgsmaatregelen die bijvoorbeeld in de Middeleeuwen de verspreiding van de pest doeltreffend hadden kunnen tegengaan. Respect voor de Bijbel kan levens redden De mensheid leert langzaam. Kennis over en met name respect voor bijbelse richtlijnen ten aanzien voeding, gezondheid, zorg voor jezelf, zorg voor je naaste en zorg voor de samenleving kunnen mensenlevens redden! Daarom verzorgt opleidingsinstituut Gezond & Weldoen trainingen over leefstijl en leefstijlcoaching gebaseerd op deze bijbelse (lees: universele) richtlijnen, voor het welzijn van mens en dier. De missie van Gezond & Weldoen is een bijdrage leveren aan een gezondere samenleving vanuit een bijbels fundament. Tekst artikel Esther Noordermeer Een artikel gerelateerd aan de pandemie van het corona-virus kan daarom niet ontbreken. Hieronder - met toestemming - het artikel van Esther Noordermeer over het gevaar van verspreiding van zoönosen (ziekten die van dieren op mensen overgedragen kunnen worden) als we bijbelse richtlijnen niet (willen) kennen of weglachen als zijnde gedateerd. Niets is minder waar. Gods richtlijnen zijn liefdevol, universeel en tijdloos. Esther Noordermeer schrijft in haar nieuwsbrief: 'God heeft in Zijn oneindige wijsheid besloten dat vee bij mensen hoort maar wilde dieren niet. Vee kan ons zelfs beschermen tegen gevaarlijke virusvarianten. Onlangs keerde de wolf terug in Nederland, na een afwezigheid van zo’n 150 jaar. Het eerste nest is een feit. Ook is de goudjakhals gesignaleerd, meldde Trouw in mei 2019. Menigeen verblijdt zich. Waarom is dat? Omdat de natuur weer terug is bij het oude? Bewijst de wolf dat het goed gaat met onze ‘wildernis’? Maar niet iedereen hangt de vlag uit. Vooral schapenboeren vrezen de wolf. ”De Boerderij”, vakblad voor agrarische ondernemers, houdt statistieken bij: in 2018 werden 168 schapen gedood, in 2019 waren het er 116. Kan de wolf voldoende prooi vinden in het wild of moet de schapenboer blijven vrezen? Scheppingsorde Op de zesde scheppingsdag schiep God de levende wezens die het vaste land bewonen: de mens, kruipende dieren, vee en wilde dieren. Vier groepen die gezamenlijk het droge land bewonen, ieder in de eigen habitat. De kruipers leven op de bodem, het vee leeft met en bij de mens, het wild niet. Het onderscheid tussen vee en wild toont een scheppingsorde. Vee is vanaf het begin bestemd om met de mens op te trekken. Dit in tegenstelling tot onze huisvrienden kat en hond, die door domesticatie geschikt zijn gemaakt om met ons te leven. De Bijbel kent niet alleen onderscheid tussen wild en vee, maar ook tussen rein en onrein. Reine soorten zijn geschikt om te eten, onreine soorten niet. Zo ontstaan vier diergroepen voor wat betreft de landdieren: rein vee (koe, geit, schaap), onrein vee (paard, ezel, kameel), rein wild (hert, giraffe) en onrein wild (wolf, varken). De groep onrein wild is de probleemgroep voor mensen: niet geschikt om te eten of mee te leven. Dit is de groep dieren die of de bron is van gevaarlijke zoönosen of deze doorgeeft.
Drie opties Overal waar de mens zich vestigt en de grond in cultuur brengt, moet het wild zich terugtrekken. Dit proces voltrekt zich op aarde vanaf de stranding van de ark van Noach. Wild is de opvulling van de aarde totdat de mens arriveert. Met het uitdijen van de wereldbevolking moest het wild ruimte inleveren. De cruciale vraag is nu: Heeft de mens het recht om het wild te verdrijven of heeft zij dat niet? Er zijn drie opties: 1. De mens heeft meer recht dan het wild. De wereldbevolking mag blijven groeien en het wild moet gebied inleveren en zal uiteindelijk alleen daar leven waar de mens geen opties voor cultivering ziet, en in natuurreservaten. 2. De mens en het wild hebben evenveel recht. De wereldbevolking mag slechts toenemen als dat niet ten koste gaat van de wildernis. Als het areaal van de landbouw en veeteelt ook niet groter mag worden, moet de mens in de hoogte bouwen en moet de opbrengst per hectare toenemen. Als dat laatste niet wenselijk is, kan de wereldbevolking niet verder groeien. 3. De mens heeft te veel rechten genomen en moet die weer teruggeven aan de wildernis. De wereldbevolking moet krimpen. Waar staan wij en wat zegt de Bijbel? Het in cultuur brengen van de aarde is een scheppingsopdracht. De mens kiest plekken voor steden, dorpen, landbouwgrond, industrie en recreatie. Hij heeft het recht om wild te verdrijven ter bescherming van bevolking, vee en landbouwgrond. Nederland is een klein, dichtbevolkt en zeer gecultiveerd land. Waar de wolf zich ook vestigt, het zal altijd te dicht bij mensen en/of vee zijn. Wel kunnen natuurreservaten ruimte bieden aan wild. Nu echter moeten schapenboeren hun vee beschermen door kilometerslange afrasteringen, meestal onder stroom. Het vee wordt opgesloten en het wild heeft de vrijheid. Kunnen we het niet beter omdraaien en een deel van onze ‘wildernis’ - de Veluwe - beschouwen als een natuurreservaat? Daarin kan de wolf dan omheind leven. Dus geen eilandjes vee binnen het gebied van de wolf, maar een eiland wolf in het gebied van het vee. Binnen een natuurreservaat kan een aantal roedels leven. Worden het er meer, dan neem je beheersmaatregelen. In een land als Nederland moet de mens de overgebleven wildernis beheren en niet overgeven aan de natuur. Anders loopt het uit de hand.'
Comments